Mundartgedichte

Mundartgedichte

Matthias Büchel, Heimatdichter

Unser Vereinsmitglied Matthias Büchel aus Nideggen engagiert sich besonders für den Erhalt unseres heimatlichen Dialekts und dichtet regelmäßig im Nideggener Platt. Wir bedanken uns herzlich bei Herrn Büchel für die freundliche Bereitstellung einiger seiner Werke zur Veröffentlichung!

Die hier vorgestellten Gedichte wechseln in regelmäßigen Abständen.

De Vräck om Liev

Fastelovend wor su jrad erömm,

do koom ich an et Lehn.

Ich weeß net wie on noch worömm.

Vovann hott ich et kreen?

Stärk Fiebe kreet ich övve Naht;

et wutt me kalt et wutt me heeß.

Tee wutt me an mie Bett jebraat.

En Bääch ronn mir de Schweeß.

Normale Peps wor dat net mieh;

dönn jenk et me ooch henge fott.

Ich hott de Durchfall, frooch net wie.

Stondelang sooß ich om Pott.

De Dokte koam ens noh me sehn,

veschreff me reichlich Pille,

Antibiotika sollt ich wäje de Influenzia krehn,

jäje de nöiste Jrippebazille.

Paar Pönkte leet ich an Jewisch.

Do kann me ze Nuht met lävve.

De Wräck, de hott mich joot erwisch.

No paar Daach konnt ich mich hävve.


Matthias Büchel, 2013

Aaltrüüsch

Nävve dem Auto steht de Karasch alt voll

met ahlem Pröll on vellerlei Saache.

Von wat me sich ens wirklich trenne soll,

deht eenem ernslisch Kopppenk maache.

Om Speiche kann et ooch net henn,

denn de ess met Zeusch su voll jelade.

En de Kelle pass ooch jarnex mieh drenn,

sons kütt et Jesammelte zo Schade.

Juahre däht me op de Fluhmääts loofe.

Wat joov et do net all ze sehn?

Wat kreet me he net all ze koofe?

Füer paar Nüssele konnste et kreen.

Posteleng on Sofakesse,

Weischlamprett on Köcheuhr,

Büjeleiese net vejesse,

Kammesol van nem Pastuur,

Heringsdöppche,Belderahme,

Kiarzestände,Zuckeduus,

Kommenionsbeld met jestecktem Name,

Selvebrosch met ene Ruus.

Setzbank met jestecktem Deckche,

Perdshahm janz nöi opjemaat,

Zelende on Frack met kleene Fleckche,

lank Lengehemp füer en de Naht,

Kölner Dom en Miniatur,

Bierkröösch met nem Deckel dropp,

liet Jeschier von eenem Buur.

He haal ich enn on hüre op.

 

Mittlerweile sitt et bei mir ze Huus

wie en de Buud von nem Aaltrüüsche uss!

 

Wenn ich dann dereins ens stärve,

wat jitt et dann met all dem Pröll?

Wer deht de janze Kroam dann ärve?

Et flüsch alles op de Möll!!


Matthias Büchel, Juli 2016

Buure Vrengel

Em Jeseech die ruude Backe

on die Öijelche janz luus.

decke Ärme, Stiere Nacke,

jo, dat zeechnet denne uss.

 

Op de Muul ooch net jefalle,

knapp ess doch en Antwort nur.

Huhdütsch ess em schwiar ze kalle;

Avv on zo e besje stur.

 

Schüchtern höchstens nur bei Fraue,

die er noch net kenne deht.

Kann me dann nem Weibsbeld traue,

wenn et no de Motte schleht?

 

Emme wirke, knuuve, wöhle;

em Stall on Feld kütt me parat.

Do kann me sich nur jlöcklich föhle

on frößele bei Daach on Naht.

 

Von dem ich red, ess keene Engel.

Et ess ne düschtije Jong vom Land.

Janz eenfach eene Buure Vrengel

on als solche su benannt.


Matthias Büchel, August 2004

Share by: